اگر زمین به ناگاه از چرخش بایستد چه اتفاقی خواهد افتاد؟

زمین بطور پیوسته با سرعت محیطی بالایی به دور خود می چرخد. ما نمی توانیم این حرکت را حس کنیم ولی اگر زمین به ناگاه از حرکت بایستد چه اتفاقی می افتد؟

اگر چرخش زمین به دور خود به ناگاه متوقف شود، تکانه زاویه ای هر شی بر روی زمین باعث از هم گسیختگی سطح زمین خواهد شد و به واقع روز بسیار بدی را برای ساکنان زمین رقم خواهد زد.

در حال حاضر هیچ نیروی طبیعی برای توقف حرکت چرخشی زمین وجود ندارد و به همین دلیل زمین از نخستین لحظه پیدایش آن همواره در حال چرخش بوده است.

کره زمین هر 23 ساعت و 56 دقیقه و 4.09053 ثانیه یک دور به دور محور خود می گردد. بدین ترتیب هر نقطه روی استوای زمین با سرعت 1770 کیلومتر بر ساعت به دور این محور حرکت می کند. این سرعت دورانی در دو قطب به صفر می رسد. اگر زمین به ناگاه از دوران بازداشته شود تکانه زاویه ای وارد شده به هوا، آب و حتی صخره ها در طول خط استوا باعث تداوم حرکت آنها با سرعت 1770 کیلومتر بر ساعت می شود. این جنبش سطح زمین را از هم گسیخته و قطعات آن را به لایه های بالایی اتمسفر پرتاب می کند.

سپس این قطعات صخره ای از لایه های بالایی جو دوباره به سوی زمین جذب شده و مانند باران مداومی از شهابسنگ ها بر زمین فرود می آیند. بمباران مداوم این قطعات ملتهب پوسته زمین را به صورت یک اقیانوس مذاب از مواد در خواهد آورد. تقریبا تمامی آب روی سطح زمین نیز تبخیر می شود.

بدین ترتیب این پدیده غیرقابل تصور در صورت وقوع نتایج بسیار وخیمی برای کل کره زمین خواهد داشت.

برگرفته از:

https://www.livescience.com/what-if-earth-stopped-spinning.html

وال های اسپرم، موجودات شگفت دریاهای عمیق

 

وال های اسپرم بزرگترین وال از نوع دندان دار هستند که با سر مکعبی بزرگ و آرواره پایینی باریک خود براحتی مشخص می شوند. رنگ وال اسپرم آبی- خاکستری یا قهوه ای است و اغلب لکه هایی بر روی شکم خود دارد. این نوع وال ضخیم ترین باله را به شکل پدال دارد و بر پشت آن نیز قوزهای گردی دیده می شود. جنس نر طولی حداکثر 24 متر و وزنی تا 50 تن پیدا می کند. ماده ها کوچکترند و حدود 14 متر طول و 25 تن وزن دارند.

والهای اسپرم شناگر آبهای عمیق هستند. آنها براحتی در عمق 350 متری شنا می کنند و گاهی اوقات در کابل های صیادان در عمق 1000 متری به دام افتاده اند. برای یک وال اسپرم غیرعادی نیست که یک ساعت یا بیشتر در عمق دریا شنا کند سپس برای ده دقیقه به سطح آب بیاید تا نفسی تازه کند. در مواقع لازم می توانند با سرعت 37 کیلومتر بر ساعت شنا کنند.

این نوع وال در آبهای سراسر مناطق دنیا یافت می شود. معمولا در گله های 15 تا بیست تایی دیده می شوند. در 7 تا 13 سالگی به بلوغ رسیده و تا 62 سال عمر می کنند. غذای آنها سرپایان از جمله هشت پاهای غول پیکر است.

جدال میان وال اسپرم و هشت پای غول آسا

وال اسپرم تغییریافته ترین وال دندان دار از نظر تکاملی است. سر آنها یک سوم طول بدن آنها را تشکیل می دهد و بیش از یک سوم وزن بدن آنها را به خود اختصاص می دهد. آرواره پایین معمولا با 36 تا 50 دندان با سر مخروطی بزرگ مجهز شده و آرواره بالایی تعداد متغیری دندان دهلیزی دارد که برای پاره کردن نیستند. سر شامل یک بینی که بطرز خاصی تکامل یافته و لب بالایی است. در سر وال اسپرم مایعی به نام اسپرماستی قرار دارد که روغن اسپرم برای روشنایی و روانکاری از آن استخراج می شده است. حجم این مایع حدود 2000 لیتر است و می تواند در بیش از 40 درصد طول بدن حیوان گسترش یافته باشد.

کارکرد این مایع در وال اسپرم بخوبی دانسته نشده و شاید برای تسهیل غوطه وری حیوان باشد. تولید صدای خاص این حیوان که برای ارتباط میان آنها بکار می رود نیز احتمالا به کمک این مایع صورت می پذیرد.

در گذشته این حیوان برای صدها سال توسط ناوگان های تجاری صید نهنگ شکار می شده است. نهنگ سفید معروف رمان هرمان ملویل به نام موبی دیک (1851) احتمالا یک نهنگ اسپرم آلبینو (فاقد رنگدانه طبیعی) بوده است.

والهای اسپرم با زبان مخصوصی از ضربانها با یکدیگر صحبت می کنند و بین والهای مناطق مختلف اندکی تفاوت لهجه وجود دارد.

وال اسپرم به علت شکار بی رویه تا لبه انقراض کامل رفته است. هم اکنون این گونه جزو حیوانات تحت حفاظت بشمار می رود. تخمین زده می شود پیش از آغاز صید تجاری نهنگ ها تعداد انها در سراسر جهان به 1.1 میلیون بالغ می شده است. هم اکنون تعداد تقریبی آنها پس از ممنوعیت جهانی صید تجاری، 300 هزار برآورد می شود.

منبع:

https://www.britannica.com/animal/sperm-whale

نهنگ کوسه، بزرگترین ماهی دنیا

نهنگ کوسه ها (whale sharks) بزرگترین ماهی موجود در دنیای امروزین هستند. آنها بر خلاف نامشان وال نیستند: وال یک پستاندار با مشخصاتی شبیه ما انسانهاست در حالی که نهنگ کوسه یک ماهی است. لیکن شباهت های زیادی میان آنها و والها وجود دارد از جمله اینکه مانند والها بزرگ هستند و غذای آنها بیشتر به والها شبیه است تا کوسه ها.

اندازه و مشخصات

نهنگ کوسه می تواند تا 12 متر رشد کند اما طول متوسط آنها بین 5.5 تا 10 متر بوده و وزنی حدود 19 تن دارند. با این ترتیب اندازه آنها در حدود یک اتوبوس است.

نهنگ کوسه ها شکارچی و مهاجم نیستند و از ماهی های دیگر تغذیه نمی کنند. بدن آنها مسطح بوده و پوزه صافی دور دهان خود دارند. پیرامون سوراخهای بینی آنها اندام واره سبیل مانندی وجود دارد که یک نوح حسگر است (مانند سبیل های گربه ماهی). پشت و پهلوهای آنها خاکستری تا قهوه ای همراه با لکه های سفید و نوارهای کم رنگ است. شکم آنها سفید است. هر نهنگ کوسه دارای الگوی منحصر بفرد لکه های خود است که مانند اثر انگشت انسانها می ماند.

دهان نهنگ کوسه حدود 1.5 متر پهنا دارد و 300 دندان در ردیف هایی قرار گرفته اند اما این دندانها برای خوردن غذا نیست بلکه مانند فیلتر عمل کرده و ذرات غذا را بدام می اندازد.

محل زندگی

نهنگ کوسه ها در نواحی گرم مانند آبهای استوایی در سراسر دنیا زندگی می کنند. 75 درصد نهنگ کوسه ها در اقیانوس هند و آرام و بقیه در اقیانوس اطلس بسر می برند.

رفتار

نهنگ کوسه ها به تنهایی زندگی کرده و وارد قلمرو غذایی سایر همنوعان خود نمی شوند. دریای سرخ مکان محبوبی برای نهنگ کوسه های جوان است. معلومات ما درباره این موجودات کمتر از سایر گونه های دریایی است.

تغذیه

منبع غذایی اصلی نهنگ کوسه ها پلانکتون ها هستند. آنها دهان خود را باز کرده و مقدار زیادی آب دریا به داخل می دهند. سپس آب و مواد اضافی را بیرون داده از دندانهای خود برای فیلتر کردن و به دام انداختن پلانکتون ها استفاده می کنند. میگو، جلبک و سایر مواد گیاهی دریا، ساردین و ماهی مرکب نیز می تواند جزو غذای این موجود درآید. گاهی اوقات نهنگ کوسه ها 14 ساعت صبر می کنند تا سایر ماهی ها روی تپه های زیردریایی تخم ریزی کنند. سپس از مخفی گاه خود بیرون آمده و تخم ماهی ها را می خورد.

پلانکتون ها موجودات ذره بینی عمق متوسط دریاها هستند.

زاد و ولد

نهنگ کوسه ها تخم گذاری می کنند ولی تخم ها در بدن مادر باقی می ماند تا بچه ها بیرون بیایند. سپس مادر حدود 300 بچه می زاید. بیشتر آنها هرگز به سن بلوغ نمی رسند. حدود 25 سالگی آماده بچه دار شدن می شوند و ممکن است تا 100 یا 150 سال عمر کنند.

بر طبق نظام طبقه بندی یگپارچه موجودات نهنگ کوسه ها بشرح زیر رده بندی می شوند:

Kingdom: Animalia Subkingdom: Bilateria Infrakingdom: Deuterostomia Phylum: Chordata Subphylum: Vertebrata Infraphylum: Gnathostomata Superclass: Chondrichthyes Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Superorder: Euselachii Order: Orectolobiformes Family: Rhincodontidae Genus: Rhincodon Species: Rhincodon typus

منبع:

https://www.livescience.com/55412-whale-sharks.html

---

تدریس خصوصی ریاضیات دانشگاه

ریاضی عمومی 1 و 2

معادلات دیفرانسیل

محاسبات عددی

ریاضی مهندسی

توسط مدرس خصوصی با بیش از 20 سال تجربه

کارشناس مکانیک جامدات از دانشگاه تهران

09360771981

حقایقی شگفت انگیز از دنیای پیرامون ما

1. تعداد حرکات مختلف در یک بازی شطرنج، بیش از تعداد کل اتمهای سازنده دنیای شناخته شده ماست.

تعداد حرکات مختلفی که در بازی شطرنج با تمام مهره ها می توان انجام داد 64 فاکتوریل است که تقریبا برابر است با

64! = 1.2688693 x 1086

تخمین زده می شود که در دنیا بین 1078 تا 1082 عدد اتم وجود داشته باشد.

متن کامل این مقاله جالب در chemproducts.blogsky.com

پارادکس اولبر

پارادکس اولبر (Olber’s Paradox)

یکی از پارادکس های جالب دانش ستاره شناسی، پارادکس اولبر است که به موضوع انبساط و گستردگی عالم ارتباط دارد. مطابق این پارادکس، در مسافت های بسیار طولانی، کهکشان های موجود در عالم کم و بیش بطور یکنواخت پراکنده شده اند. بنابراین اگر به هرسوی آسمان بنگریم خط دید ما باید نهایتا با یک ستاره تلاقی کند. در این صورت باید آسمان شب نیز مانند روز کاملا درخشان باشد زیرا هر نقطه از آسمان در نهایت ستاره ای در فاصله نزدیک یا دور در خود دارد.

مطابق این پارادکس اگر عالم دارای لبه ای باشد (عالم باپایان و دارای مرز)، باید فراسوی آن لبه را نیز ببینیم. دلیل اینکه نمی توانیم مرز عالم را ببینیم این است هر سو که می نگریم خط دید ما به یک ستاره می خورد و فراسوی ستاره ها را نمی توانیم ببینیم.

اما چرا چنین نیست و آسمان شب تیره است و تعداد ستارگان محدود به نظر می رسد؟

یکی از راه حل های ارائه شده برای این پارادکس از استدلال های زیر تشکیل شده است:

در یک معنا،‌ عالم دارای یک لبه است،‌لبه ای در زمان.

سرعت سیر نور محدود (گرچه بسیار زیاد) ‌است.

ابعاد عالم مشهود، به اندازه ای تعریف می شود که نور دورترین کهکشان ها توانسته از زمان پیدایش جهان این مسافت را طی کرده و به ما برسد.

کهکشان هایی در فواصل دورتر وجود دارند که نور آنها هنوز به ما نرسیده است.

این لبه، افق کیهانی (cosmos edge) خوانده می شود.

اگر به اندازه کافی صبر کنیم،‌ نور این کهکشانهای دوردست را خواهیم دید و آسمان شب مانند روز روشن خواهد شد!